1. |
Στο Νησί των Φαιάκων
03:49
|
|
||
|
Σα ναυαγός που πέταξε το κύμα σε ενα βραχο
Σα νοσταλγός μιας θάλασσας που με άφησε μονάχο
Ειναι φορές που σκέφτομαι πως θα θελα να φύγω
Μα που να βρω λιμάνι να σου μοιάζει έστω για λίγο
Πάλεψα με κύματα ψηλά μα πνίγηκα σε αυτή τη φυλακή
Χάθηκες σε ξένη θάλασσα μα όταν γύρισες ήμουν εκεί
Θα ρθει μια μέρα που θα δεις πως είναι να σαι μόνος
Θα ρθει μια μέρα που θα πεις πως έλειψε ο χρόνος
Είναι φορές που σκέφτομαι τι θα έκανες αν φύγω
Όμως κι εγώ τι θα κανα αν σε έχανα για λίγο
Πάλεψα με κύματα ψηλά μα πνίγηκα σε αυτή τη φυλακή
Χάθηκες σε ξένη θάλασσα μα όταν γύρισες ήμουν εκεί
|
||||
2. |
Ο κ.Κανείς
04:12
|
|
||
|
Ξέρεις πως είναι να ξυπνάς μέσα στη νύχτα
Να ακούς φωνές μα στο σπίτι να σαι μόνος
Να ιδρωνεις να σε κυριεύει ο φόβος
Και η σκέψη σου να μπλέκεται σα δίχτυα
Ξέρεις πως είναι να αγαπάς ό,τι σκοτώνει
Ό,τι δακρύζει μα ταυτόχρονα γελάει
Ξέρεις πως είναι μέσα σου να μεγαλώνει
Ενα σκοτάδι που πολύ σε αγαπάει
Και γυρνάνε γυρνάνε σα σφαίρες
Μία μία οι μέρες έτσι είναι η ζωή
Και γελάνε όσοι με μαύρο χρώμα
ζωγραφίζουν ακόμα κάθε νέα πληγή
Λοιπόν θα ήθελα μια μέρα να ξυπνήσω
Να αντικρίσω στο καθρέφτη μες τα μάτια
Να χαμογελάσω και μετά να ψιθυρίσω
Πως του κόσμου εσύ φτιάχνεις τα παλάτια
Λοιπόν θα ήθελα να κλείσω αυτό το γράμμα
Ήρθε η ώρα να γνωρίσω τον εαυτό μου
Όλοι λεγάνε πως είναι στο μυαλό μου
Ησυχία να σκοτώσω αυτό το πράγμα
Και γυρνάνε γυρνάνε σα σφαίρες
Μία μία οι μέρες έτσι είναι η ζωή
Και γελάνε όσοι με μαύρο χρώμα
ζωγραφίζουν ακόμα κάθε νέα πληγή
|
||||
3. |
Mare Nostrum
04:10
|
|
||
|
Γεννιέμαι σε ένα κόσμο που δεν είναι για μενα
Έχει χτιστεί από αίμα και έχει όνειρα κλεμμένα
Είναι μέρες που φαντάζομαι πως είναι για μένα
Και όλα μοιάζουν σα ψέμα χαμένα από χέρι
Καμένα τα τρένα που δε βρίσκουνε τέρμα
Επιβάτες χωρίς όνειρα με μάτια δεμένα
Λαθραία τα παιδιά του Μορφέα
Είναι τώρα νεκρά και έχει πέσει η αυλαία
Κόκκινες θάλασσες που έχουν πάρει φωτιά
Είπες θα άλλαζες μα τώρα είναι αργά
Κόκκινες θάλασσες που έχουν πάρει φωτιά
Είπες θα άλλαζες μα στο βυθό τους παιδιά
Πεθαίνω σε ένα κόσμο που δεν έχει κανένα
Να παλέψει με σενα κι ολο βουτώ στην αρένα
Γιατι ειναι νύχτες που φαντάζομαι πως είναι για μενα
Και όλα μοιάζουνε ξένα φθαρμένα από χέρι
Κομμένα τα φρένα που σκότωσαν εμένα
Και επιβάτες που δεν έψαξες ποτέ σου κανένα
Γενναία τα παιδιά του Μορφέα
Που όλο ψάχνουν στεριά και όλο πέφτει η αυλαία
Κόκκινες θάλασσες που έχουν πάρει φωτιά
Είπες θα άλλαζες μα τώρα είναι αργά
Κόκκινες θάλασσες που έχουν πάρει φωτιά
Είπες θα άλλαζες μα στο βυθό τους παιδιά
|
||||
4. |
Νόστος
04:47
|
|
||
|
Όταν θα ψάχνεις να με βρεις μεσα στα σωθικά σου
Φύλακας πολεμιστής δε θα ειμαι στη σκιά σου
Οταν ο ήλιος θα ανατέλλει σε μια πόλη ξένη
Εσύ δε θα είσαι η Ελένη
Κανένας δε θα έρθει να σε σώσει από τη μοίρα
Που σε έχει βάλει σε κλουβί μα εσυ εισαι η αιτία
Τωρα μονάχη ναυαγός στην άβυσσο της θλίψης
Οτι κι αν πεις δε θα μου λείψεις
(Κι αν λίγο σε ονειρεύτηκα ποτέ δε σκέφτηκα ότι θα ρθεις
Πάει καιρός που έμαθα μόνος στο θόρυβο της σιωπής)
Υπάρχουν στιγμές που γυρίζεις στο χθές
Μα κανένας τώρα έχει μείνει
Ψάχνεις να βρεις ένα τρόπο να πεις
Μη φοβάσαι
Υπάρχουν στιγμές που σε πνίγει το χθες
Μα κανένας ακούει τη φωνή σου
Ουρλιάζεις και κλαις λείψαν οι αντοχές
Και κοιμάσαι
Όταν θα μάθεις να ζητάς και όχι απλά να παίρνεις
Τότε θα πάψεις να πονάς τις νύχτες να υποφέρεις
Όταν τα φώτα κλείσουν τίποτα δε θα φοβάσαι
Δε τα λεω για να λυπάσαι
Μη περιμένεις να αλλάξει ότι έχει γίνει
Ολα εκείνα που αγαπάς τώρα πια έχουν φύγει
Πήρες τη θάλασσα και έσβησες τον ήλιο
Νόμιζες μπορείς για λίγο
|
||||
5. |
Είμαστε όλοι Μετανάστες
05:47
|
|
||
|
Κοίτα εγώ δεν είμαι από εδώ
Τη πατρίδα μου τη φτιάχνω οπου με αφήνουν να ζω
Άκου κι εσύ δεν είσαι απο εδω
Όμως φοβάσαι να το πεις και το κρατάς μυστικό
Σκέψου πως εΙναι να σαι εγώ
Να γυρίζεις σε ένα ξένο κόσμο τόσο ψυχρό
Ξέρεις δεν είμαι μόνος σε αυτό
Απλά τη γλίτωσα εγώ και δε με βρήκαν νεκρό
Τώρα στα μάτια σε κοιτάω
Τώρα το μέλλον μου κρατάω
Τώρα για όλους μας μιλάω
Τώρα μ ακούς δεν σε ρωτάω
Είμαστε όλοι το ίδιο ξένοι
Ζούμε στον κόσμο σας κρυμμένοι
Σε ενα πλανήτη σκορπισμένοι
Είμαστε όλοι Μετανάστες
Κοίτα δε ξέρω τι να σου πω
Για να πιστέψεις ότι είμαστε το ίδιο
Σβήσε τα φώτα και ελα εδω
Κράτα το φόβο σου κλειστό μόνο για λίγο
Νιώσε έχω τον ίδιο παλμό
Και μες τις φλέβες μου κυλάει το ίδιο χρώμα
Ξέρεις είναι φορές που πονώ
Όμως στο τέλος θα νικήσω τον αγώνα
Τώρα στα μάτια σε κοιτάω
Τώρα το μέλλον μου κρατάω
Τώρα για όλους μας μιλάω
Τώρα μ ακούς δεν σε ρωτάω
Είμαστε όλοι το ίδιο ξένοι
Ζούμε στον κόσμο σας κρυμμένοι
Σε ενα πλανήτη σκορπισμένοι
Είμαστε όλοι Μετανάστες
|
||||
6. |
Δαίμονες
04:55
|
|
||
|
Σε θυμάμαι να με αγγίζεις τη νύχτα
Ναι θυμάμαι και ας ποτέ δε στο είπα
Δε κοιμάμαι όπως τότε που σε είχα
Και φοβάμαι τώρα που μόνο με είδα
Γνώρισα δαίμονες που έκρυβα καλά στο βυθό μου
Και είναι μέρες που τρομάζω με όλα αυτά στο μυαλό μου
Και όλο χάνομαι και όλο πιο κοντά στο πάτο
Μη με βλέπεις που γελάω δεν είναι ωραία εδώ κάτω
Όταν ο ήλιος θα σβήσει
Και η θάλασσα δε βρίσκει στεριά
Το σκοτάδι ανθίζει
Και οι δαίμονες σε κρατάνε αγκαλιά
Φοβάμαι να ανοίξω τα φώτα
Γιατί ξέρω πως τίποτα δε θα είναι σα πρώτα
Φοβάμαι όταν μονάχοι ξυπνάμε
Που είσαι, σε θέλω, φοβάμαι
Γνώρισα δαίμονες που έκρυβα καλά στο βυθό μου
Και είναι μέρες που τρομάζω με όλα αυτά στο μυαλό μου
Και όλο χάνομαι και όλο πιο κοντά στο πάτο
Μη με βλέπεις που γελάω δεν είναι ωραία εδώ κάτω
Όταν ο ήλιος θα σβήσει
Και η θάλασσα δε βρίσκει στεριά
Το σκοτάδι ανθίζει
Και οι δαίμονες σε κρατάνε αγκαλιά
|
||||
7. |
Μαύρα Χιόνια
03:12
|
|
||
|
Καπνός παντού και πως να δεις
Φωνές ακούς μα τι να πεις
Σε κάθε βήμα σου φοβάσαι
Τα μάτια κλείνεις και γελάς
Πίσω απ τη μάσκα που φορας
Σε μια ανάσα του κοιμάσαι
Σα μαύρα Χιόνια που πέφτουν
Οι στάχτες με πνίγουν ξανά
Στα όνειρα μας θα μένουμε
Πάντα χαμένα παιδιά
Σα μαύρα Χιόνια που πέφτουν
Μες του πολέμου τη σιγή
Η σκέψη μοιάζει με κραυγή
Και όσα έζησες θυμάσαι
Τα μάτια κλείνεις και γελάς
Πίσω απ τη μάσκα που φοράς
Ξέχασες πως να λυπάσαι
Σα μαύρα Χιόνια που πέφτουν
Οι στάχτες με πνίγουν ξανά
Στα όνειρα μας θα μένουμε
Πάντα χαμένα παιδιά
Σα μαύρα Χιόνια που πέφτουν
|
||||
8. |
Μόνος Εντός
03:57
|
|
||
|
Ξύπνησα (μόνος μου)
Κι άκουσα (μέσα μου)
Μια φωνή (που χε πει)
Θα μαι εκεί (πάντα εκεί)
Στη χαρά (στη σιωπή)
Στη φωτιά (στη βροχή)
Πάντα εκεί (και όχι για)
Μια στιγμή
Στα χρόνια που φύγανε σε οσα ζήσαμε
Σε οτι αφήσαμε για πάντα πισω
Σε ένα αύριο που ίσως να φέρει
Μια καλύτερη μέρα να ζήσω
Μια φορά (πιο παλιά)
Στο χα πει (σκέψου πως)
Το μυαλό (είναι μια)
Φυλακή (σκοτεινή)
Στη σκιά (έζησα)
και στο φως (πέθανα)
Ένιωσα (το ίδιο)
Μοναχός
Στα χρόνια που φύγανε σε οσα ζήσαμε
Σε οτι αφήσαμε για πάντα πισω
Σε ένα αύριο που ίσως να φέρει
Μια καλύτερη μέρα να ζήσω
|
||||
9. |
Στο όνομα του Θεού
04:35
|
|
||
|
Δύο μάτια κοιτούν, δύο χείλη μιλούν
Και χιλιάδες ακούν
Τα χεράκια κουνούν, ποδαράκια χτυπούν
Κάτι θέλουν να πουν
Προσεγμένες στολές, διευθυντές βουλευτές
Άπιστοι εραστές
Θα έρθουν μέρες καλές, μου το είπαν και χθές
Και όλα θα είναι γιορτές
Και όλα θα είναι γιορτές
Να σε ακούω να λες
Και όλα θα είναι γιορτές
Θα έρθουν μέρες καλές
Εξεγέρσεις παντού, μα κοιτάνε αλλού
Η αρχή του κακού
Στο όνομα του θεού, μεγαλειότης αυτού
Χύνεται αίμα αμνού
Σα περνούν οι εποχές, άπρακτες οι γενιές
Ακόμα ζούμε στο χθές
Θα έρθουν μέρες καλές, μου το είπαν και χθές
Και όλα θα είναι γιορτές
Και όλα θα είναι γιορτές
Να σε ακούω να λες
Και όλα θα είναι γιορτές
Θα έρθουν μέρες καλές
Στο όνομα του Θεού
Χύνεται αίμα αμνού
|
||||
10. |
Και μετά η Σιγή
05:39
|
|
||
|
Ζούμε σε εποχές που θυμίζουν το χθές
Πάντα κάποιοι να ζουν στη σιγή
Είναι κάτι παιδιά που και εσύ
Τα έχεις δει
Είναι κάτι στιγμές που λέω θα αλλάξω τον κόσμο
Μα κλείνω τα μάτια ξανά
Είναι κάτι φορές που μισώ
Ότι έγινα πια
Και εσύ με κοιτάς και μου λές
Δε μπορεί να θές
Να γίνεις ο λόγος που σε
Έκανε να αλλάξεις το χθές
Γιατί τώρα κλαις και μου λές
Έχουν αλλάξει οι εποχές
Άνοιξε τα μάτια σου
Και τώρα γύρω σου δες
Φόβος και τρόμος τύλιξαν τη πόλη
Τα φώτα τους κλείσαν και σώπασαν όλοι
Φωνές ακούστηκαν και ένα πιστόλι
Και αμέσως μετά η σιγή
Και είναι οι μέρες μαύρες λείες
Και είναι οι νύχτες πάντα κρύες
|
||||
Nofreno Nicosia, Cyprus
Οι Nofrenø είναι ένα τετραμελές ελληνόφωνο συγκρότημα το οποίο δημιουργήθηκε το 2018 στη Λευκωσία. Έχουν χαρακτηριστεί ως μια «καλοκουρδισμένη μηχανή» που αναμιγνύει επιτυχώς στοιχεία της nu-metal, της punk, της progressive και της alternative rock μουσικής, καθώς επίσης δεν περνούν απαρατήρητοι οι αιχμηροί τους στίχοι που καταπιάνονται με όλες τις κοινωνικές παθολογίες που βιώνουμε σήμερα. ... more
If you like Nofreno, you may also like:
featured on Bandcamp Radio Nov 12, 2013
go to album
Family the Smiling Thrush
by Boss Keloid
featured on Bandcamp Radio Jul 9, 2021
go to album
Blue Record (Deluxe Version)
by Baroness
featured on Bandcamp Radio Sep 15, 2023
go to album
featured on Bandcamp Radio Sep 15, 2023
go to album
The Long Island metal band's third album etches arena-sized hooks into their jagged compositions, deftly balancing experimental and poppy inclinations.
go to album
Throwing mathcore, emo, and ambient into the mix, Estonia's Kaschalot push progressive rock's multitasking approach to its limits.
go to album
The Art Of Losing
by The Anchoress
The second release from Welsh artist The Anchoress is a devastating and powerful meditation on loss.
go to album
